Στα ρουθούνια ανυπόφορο το χνώτο της βροχής
Το μόνο που μ’ έλειπε τώρα κάτω απ’ το μαύρο συμπαγές
είναι οι γριές που κλαίγονται για τ’ ορταλίκι
καπλαντίστηκε.
Μα ξέρω εγώ πως χαίρονται οι παλιομαριές,
ζει μέσα μου μια μπάμπω.
Χρόνια τώρα την ταΐζω κολυβόζουμο
στρωμένο νεκροκρέβατο, μα δε λέει να πεθάνει.
“Σιτεμένο παιδί, άσ’ τα παιχνίδια με τις βασκανίες
Κοιμήσου, κοιμήσου να σε πάρει ο διάολος!
Στο χώμα θα σε χώσω ,μωρή, θα υποφέρεις. ”
Κι αυτό το μίασμα δε λέει να χυθεί…
Ας πέσει, Θεέ μου, να τελειώνουμε.
Θέλω να έρθει τώρα η βροχή!
Κράτησέ με ενήμερη για ότι αναρτάς. Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις.
Κατερίνα
Καλώς ήρθες στο Κουκούλι λοιπόν!
Καπλαντίστηκε το ορταλίκι είναι ο μαύρος ουρανός, γεμάτος σύννεφα, έτοιμος να βρέξει.
Παλιομαριές είναι οι σιτεμένες προβατίνες. Χρησιμοποιείται για τις γριές γυναίκες με τρόπο υποτιμητικό.
Κολυβόζουμο είναι το ζουμί από το βρασμένο στάρι για τα κόλυβα.