Ο κήπος
Από την ποιήτρια Σαλματωνίδου Έλενα Ο χρόνος είναι αδυσώπητος επάνω στους ανθρώπους. Και κείνοι κάποτε αναχωρούν για νέους, άγνωστους τόπους. Χθες πέρασα απ’ το παλιό το σπίτι. Στις νοτισμένες πλάκες του ένα μόνο σπουργίτι. Σκουριασμένα κάγκελα και σάπιοι μεντεσέδες. Στην αυλή που η γιαγιά μας κέρναγε καφέδες. Βγαλμένα παραθυρόφυλλα, ξεθωριασμένα μπλε. Καράβια με φόντο τον τοίχο, ένα μουντό …
Είμαι κι εγώ ένας
Είμαι κι εγώ ένας, από αυτούς που ζήσανε για πλάκα, χωρίς στόχο και σκοπό σοβαρό. Είμαι κι εγώ ένας, από αυτούς που χάσανε την ουσία, χωρίς να θωρήσουν …
