Μη μου το θυμίζεις και μη μιλάς γι’ αυτό
δεν είναι όλα τα συναισθήματα ν’ αγγίζουν επιφάνεια
δεν είναι όλες οι λέξεις να γεμίζουν τη σιωπή
Οι άνθρωποι αρέσκονται να μοιράζονται τις δυστυχίες τους
δίχως ποτέ τους να σκεφτούν
ότι η μοιρασιά τους είναι άδικη
Ο πόνος πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα
οι στιγμές χαραμίζονται σπασμωδικά
και ποικιλοτρόπως
Καμία σπατάλη αυτοκαταστροφής δεν παίρνει λίρα χρυσή, μόνο κέρμα εικοσάρικο.
Να ‘σαι λέει στα καφενεία με τον Μακρή.
Κόλαση η σκέψη, κοπελάρα όμορφη.
Πες μου πόσο με χρεώνεις.
υπάρχουν και άνθρωποι που σπαταλούν για να δώσουν, να φέρουν ή να φτιάξουν κάτι… όχι για να πάρουν… και όχι μόνο επειδή υπάρχει περίσσευμα…
Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται
δίχως εμφανείς λόγους
‘Ο,τι εκσφεδονίζεται στο μηδέν
δίχως ουρές και ίχνη
‘Ο,τι υπάρχει από σύμπτωση
δίχως να καυχιέται γι’ αυτό
δίχως να νοιάζεται αν θα μπορεί
για πάντα να μη καυχιέται γι’ αυτό
Γιάννης Αγγελάκας, Σάλια, Μισόλογα και Τρύπιοι Στίχοι
Δεν ξέρω τίποτα, θέλω τα λεφτά μου. Είμαι πικραμένος Πασοκτζής.
Δεν πείθεις. Σε μύρισα, αλλά θα δείξω κατανόηση.
ξύλο – ξύλο
Χοχο χο
Γι’ αυτό σας αγαπώ.