Ραβασάκι
Posted by Κάμπια on Sep 6th, 2014 in Γκαβλωτικά, Ποίηση
Προπάντων Άσε καταμέρος τους εγωισμούς. Έλα να με φιλήσεις τώρα που το αίμα μου βράζει. Κι αν κάψεις το κάτω χείλος στον χοχλό δεις τα μαλλιά μου να ζωντανεύουνε στα χέρια σου σαν φίδια σου πάρω κόντρα με τα ματόκλαδα την καρωτίδα Κι αν φοβηθείς (Τα μισά μου κότσια να ‘χες…) Πες ψέματα Πες πως τάχα δεν είχες …
Σειρήνα
Άλλωστε ποτέ μου δεν αγάπησα τα βράχια τραχύτητα, αφυδάτωση πιο πολύ σιχάθηκα τις αδερφές μου που φουσκάλιαζαν στον ήλιο πλήξη, αναμονή Ήτανε μέγα λάθος το καρτέρι για τρελούς φτάναν λιγοστοί με τη γλώσσα ξεριζώναμε τα ουρλιαχτά τους απ’ τα σπλάχνα μα δε θυμάμαι μια φορά να χορτάσαμε τον πόνο. Πλέον, τρομερή η ευκολία των περιστάσεων πόσταρα μια γλυκιά φωτό έκοψα …
