Κάτι ύποπτο συμβαίνει τούτο το πρωινό
Δύο άτακτα αγοράκια πασχίζουν για το πονηρό.
Ψάχνουν το «Κουζουλό» μολύβι στα μουλωχτά
επειδή ανήκει στου σχολείου τα απαγορευμένα μυστικά.
Κι αν δεν το ξέρετε, μιλάμε για μαγεία
Κάνει πραγματικότητα τα όνειρα, φτάνει να έχεις φαντασία.
Σαν το βρίσκουν επιτέλους στήνουνε χορό
αφού ποτέ τους δεν ακούσανε το λόγο που ονομάστηκε το μολύβι κουζουλό.
Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για άσσο στα μαγικά
μα χάνει τα αυγά και τα πασχάλια στα ορθογραφικά.
Άλλα του λες κι άλλα σου γράφει
πέφτει συνέχεια σε γκάφες και σε λάθη.
Ξεκινάει λοιπόν χαρούμενο το πιο μικρό
και ζητάει να γίνει από την μπασκέτα δυο μέτρα πιο ψηλό.
Ποιος θα το ‘λεγε, ψύλλο του γράφει το στραβάδι
και βγάζει ο πιτσιρίκος κεραίες απ την πλάτη.
Τάχα μου το δεύτερο μυαλό πιο γνωστικό
ονειρεύτηκε να γίνει κούκλος, της τάξης το τεκνό.
Τα κάνει θάλασσα, τι έκπληξη, το κουζουλό μολύβι
ξεχνάει το λάμδα και πνίγει στα πούπουλα το σαμιαμίδι.
Και αφού έκλαψαν για ώρες αποφάσισαν το πιο σωστό
από το δάσκαλο να γυρέψουνε κανένα διορθωτικό.
Αυτός είχε στην τσάντα του, του κόσμου τα σβηστικά
σβήνει εκεί, σβήνει εδώ και γίνονται όλα πάλι φυσιολογικά.
Θα μπορούσε να είναι και σύντομο παραμύθι.
Είναι αυτό που λέμε πρόσεχε τι εύχεσαι. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.
λευτεριά στη φυλακισμένη φαντασία.. και στην υπο επιτήρηση νεολαία..
Αν κάποιος είναι εγκλωβισμένος παντού φυλακές βλέπει.
το παραμύθια σας ζέχνουν… κλειστούς ορίζοντες κυρία ποιήτρια… δεν φτάνει μόνο η ωραία και η έξυπνη ομοιοκαταληξία
Αλίμονο δε λέω. Μόνο που μένουν τα ίδια και δεν αλλάζουν. Αυτά ήταν και πριν και τώρα. Σε αντίθεση με τις γνώμες και τις απόψεις. Αν θυμάμαι καλά αυτό είχες διαβάσει όταν μίλησες για ταλέντο.
οι απόψεις αλλάζουν εύκολα…για μενα ποιηση που δεν έχει επαφή με το παρόν … ειναι ενα τελμα ….απο μόνο του
΄Πόσο μάλλον αν αυτός που διαβάζει ποίηση δεν έχει επαφή με τον κόσμο. Εκεί να δεις τέλμα. Αλλά γίνομαι άδικη. Θα ταν μεγάλη χαρά να ανεβάσουμε και κάτι δικό σου, να μάθουμε επιτέλους πώς γίνεται σωστά αυτή η σύνδεση.
ξερω πως κάνετε κρα….αλλά δεν γράφω ποιήματα μανδαμ… θα είχε ενδιαφερον όμως να μας πείτε ποιοι επιτρέπεται να μιλάνε ‘η να σχολιάζουν ποίηση …
Αυτοί που ασχολούνται με το ποίημα και αφήνουν στην ακρή τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτό για αρχή. Τα υπόλοιπα είναι μεγάλη κουβέντα.
ας προσέχατε τότε γιατι το ποιημά σας ειναι τιγκα στο διαπροσωπικό…και αυτό προτιματε άλλωστε… όπως και σε όλα τα υπόλοιπα..
τα παιδακια που καταλαβαν από μονα τους το λάθος τους; και βαζοντας τα κλαματα ζητάνε απτο δάσκαλο διορθωτικό;… μα καλά σε ποιο σωφρονιστήριο διδασκετε.. για να περιγράφετε παιδια να νιωθουν τοσο χαλια με τα λάθη τους…οι δασκαλοι τρελαίνονται με τα λάθη… όχι τα παιδια..
Φαίνεται ότι η δική σου εμπειρία με τα παιδιά είναι τόσο μεγάλη που δε μου μένει χώρος να πω κάτι.
Ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες να κατανοήσεις σε τόσο βάθος το ποίημα μου.
μια καλη αρχη .. για ναποκτησεις επαφή με τα παιδια.. ειναι ναποκτήσεις και χιουμορ..
πριν αρχισεις να τα σβηνεις…
Λάθος ξανά, ο πόνος
δε με κάνει ποιητή
με κάνει άνθρωπο
και όχι ένα αγκάβλωτο,
ναρκισσιστικό ψώνιο που σέρνεται από την αλυσίδα.
Κάπου διάβασα, θα μπορούσα να απαλλαγώ από αυτά,
τα συγγραφικά.
(ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου στο Κουκούλι και για τη στήριξη που του δίνεις, θα προσπαθήσω να γίνω καλύτερη)
ωραία… μόνο γιανθρώπους … αυστηρά