Όταν γίνομαι ανυπόμονη
λερώνω με στάχτες τα σκεπάσματα
καίω δάχτυλα με τον αναπτήρα
τα πέλματα κάνουν στάμπες στα ντουβάρια
πιο τρομακτικές όμως είναι οι τάσεις απολογισμού
Δεν υπάρχει ηρεμία
μπήκε μέσα μου καλοπροαίρετη ύπαρξη
μα δεν έμεινε ποτέ
Όταν γίνομαι ανυπόμονη, πιστεύω
κάπου κάπως θα υπάρχει διαφυγή
Δε τη βρίσκω
Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό που είσαι
Έξυπνη γυναίκα
Στο τέλος θα μείνεις μόνη
Ποιος σου ‘βαλε το μαχαίρι στο μυαλό;
Θα κάνω συνήθειά μου την σκληρότητα
Ξεχνάς για την απονιά
Δεν είναι αυτοδίδακτη μωρό μου
Χωρίς ψέμα και φόβο
Θραύσματα Ειλικρίνειας - Σωτηράκογλου Αλεξάνδρα
ή αλλοιώς η μπαλάντα της σοφίτας…
Ειλικρίνειας είπαμε…όχι παράνοιας!
από μικρό και από τρελό… μαθαίνεις την αλήθεια 😛